Zo haal je de oorlog uit het voetbal!

Gepubliceerd 3 februari 2012 | Door Axel

Een voetbalwedstrijd is in Egypte uitgelopen op gewelddadigheden en er zijn uitzonderlijk veel doden te betreuren. ‘Het lijkt hier wel oorlog’, zei één van de slachtoffers op de Egyptische televisie.

Dat na en tijdens een voetbalwedstrijd gewelddadigheden uitbreken is op zich niet uitzonderlijk en het is ook niet de eerste keer dat er doden en gewonden zijn gevallen. Hoe komt het toch dat voetbalwedstrijden zo vaak eindigen in geweld tussen de supporters?
Als we naar de Amerikaanse volkssporten kijken, komen we dat geweld niet tegen. Rond de Superbowl hangt zelfs een Koninginnedag-sfeertje waar we jaloers op mogen zijn. Komt dat door de ingetogen aard van de Amerikanen? Ik kan het me haast niet voorstellen.

Het ligt natuurlijk aan het spel zelf. Niet dat ik denk dat er iets mis is met het edele voetbalspel op zich – zelf trap ik in mijn vrije tijd ook graag een balletje en heel af en toe kijk ik met veel plezier naar een mooie wedstrijd. Maar als massa-amusement deugt voetbal natuurlijk voor geen meter.
In een gemiddelde voetbalwedstrijd vallen misschien drie á vier doelpunten in anderhalf uur. Dat vraagt een hoop geduld van een supporter. Veel voetbalsupporters stralen echter niet uit dat geduld hun forte is. Denk je dat diezelfde supporters een hele Steven-Seagal-film geduldig uit zouden kijken als Steven in die negentig minuten maar twee á drie keer iemand op z’n bek zou slaan?

Een voetbalwedstrijd is vaak even leuk als vissen; je moet het spannend vinden een half uur naar rimpelloos water te staren, voordat het dobbertje beweegt. Een voetbalwedstrijd kan als geheel spannend zijn, maar er gaan minuten voorbij, waarin zelfs de spannendste wedstrijd geen topamusement biedt. Ik zou op de dooie momenten ook “joden” gaan roepen of met staven gaan gooien. Voetbal past als volksvermaak niet in het Facebook-tijdperk.

Daarom denk ik dat we de samenleving een hoop narigheid kunnen besparen door enkele ingrijpende veranderingen aan te brengen in de spelregels. Het veld kan bijvoorbeeld de helft kleiner en de doelen twee keer zo groot. Verder stel ik voor de buitenspelregel af te schaffen. En misschien is het een aardig idee om voortaan zeven-tegen-zeven te spelen (scheelt verenigingen ook enorm in de kosten!).

Als iedere twee minuten een doelpunt valt, heeft het publiek wel iets beters te doen dan de aanhangers van de tegenpartij pesten. Bij een potje basketball of baseball heb je ook echt geen tijd om “’t is stil aan de overkant” te zingen. Als het daar al überhaupt een minuut stil is aan de overkant.
Ik geef toe dat het, vooral emotioneel, een grote investering vraagt.
Maar we krijgen er met z’n allen veel voor terug.