Er wordt op me gepast

Gepubliceerd 7 april 2013 | Door Axel

Er wordt op me gepast gaat over mijn moeder, Joke Holsbergen-Schults. Zij overleed in 2001 aan borstkanker.

Enkele weken na haar overlijden sprak ik muziekvriend Jacques Klöters in De Kleine Komedie in Amsterdam en die hij me twee rake dingen die me alle jaren sindsdien zijn bijgebleven.
Allereerst een bittere vaststelling; “de leuning is weg, hè?”.
En dat is zo, als je moeder sterft, moet je verder de trap op zonder leuning. Maar hij stelde me ook gerust: “denk niet dat je herinnering aan haar statisch is. Bij alles wat je nog mee zal maken zal ze met je mee veranderen en zal je op een andere, nieuwe manier naar haar kijken en meer over haar te weten komen”.
Het is alweer bijna twaaf jaar geleden, en wat heb ik sindsdien vaak aan die ware woorden teruggedacht.

Mijn moeder is met mij mee veranderd en dat doet ze nog steeds. Ze is inmiddels nog meer dan ze al was een vriendin van me geworden, met wie het leeftijdsverschil natuurlijk steeds kleiner lijkt te worden.
Toen ik mijn vrouw leerde kennen was mijn moeder pas 37, ik ben inmiddels 41.
Mijn moeder mocht niet ouder worden dan 52 jaar en hoe ouder ik zelf word des te meer ik besef hoe jong dat eigenlijk is.

Er wordt op me gepast ontstond in zekere zin al op de nacht van haar overlijden, toen ik naar huis fietste vanaf het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis en plotseling de wind in de rug voelde. Ik verbeeldde me dat dat mijn moeder was en dat ze me voortaan een duwtje in de rug zou geven.
Later, toen ik het één en ander aan tegenslagen te verduren had gekregen, verdween dat geloof. Dood is dood. Ik heb me korte tijd zelfs in de steek gelaten gevoeld, maar ook vaak het gevoel gehad dat ik faalde als haar belangenbehartiger op aarde.
Het lied bleef onaf, omdat ik werkelijk geen idee meer had wat ik er eigenlijk mee zou willen zeggen. Totdat ik zelf vader werd.

Ik geloof niet dat ik nu nog geloof.
Ik weet nu wel dat het er niet toe doet.
Een mooi idee is een waarheid in zichzelf, waarvan de schoonheid niet afhangt van hoezeer ze met de werkelijkheid overeenkomt.
Je mag je best vasthouden aan een mooi idee, als er geen leuning meer is.