Branson

 
Als kind en als puber, willen alle jongens “het maken”. Wat dat “het” is wat er zonodig moet worden gemaakt, weten ze dan nog niet precies. Wel dat het hele gebeuren voor hun dertigste moet plaatsvinden. Wat “het maken” precies betekent, verschilt verder van persoon tot persoon, maar het gaat doorgaans om grote dromen. Dromen die dan nog heel toegankelijk lijken.
Zoals Jerry Seinfeld ooit zei: “when a young boy sees Batman or Superman; those aren’t fantasies, those are options.”

Jonge mannen hebben het helemaal gemaakt als ze autocoureur zijn geworden, filmster of geheim agent. Een jongeman heeft het gemaakt als zijn leven een aaneenschakeling is van romances met mooie meisjes; romances die geconsummeerd worden op een privéjacht, in de privé-jet, of op het privé-eiland-in-de-stille-oceaan. Op die leeftijd ben je je er nog niet helemaal van bewust dat vooral sex met mooie meisjes het doel was van “het maken”.
Ik zou astronaut of rockster worden. Daarnaast werd ik eigenaar van een eigen pretpark, net als Bobbejaan Schoepen.

Aangezien ik geen talent had voor natuurkunde en bovendien een bijzonder slecht richtingsgevoel, viel de optie astronaut snel af. Voor rockster bleek ik in elk geval nog het muzikaal talent te hebben.
Inmiddels ben ik veertig en beginnen mijn kansen “het” ooit nog te “maken” behoorlijk te slinken. Maar is “het’ inmiddels nog wel hetzelfde?

Vorige maand was Richard Branson te gast bij college tours. Richard Branson is iemand die het in de ogen van alle jongetjes op de wereld helemaal heeft gemaakt. De Virgin-baas is miljardair, eigenaar van een platenmaatschappij, een luchtvaartmaatschappij, een privé-eiland en een eigen ruimteschip. Je zou kunnen zeggen dat Branson het niet-autistische broertje van wijlen Steve Jobs is.
Want Bransons ambities groeiden mee met zijn leeftijd en strekken verder dan dingetjes maken en dingetjes verkopen. Zo is Branson samen met mijn idool Peter Gabriel ook de initiator van The Elders.
The Elders is een onafhankelijke diplomatieke wereldraad van gepensioneerde wereldleiders als Desmond Tutu, Jimmy Carter, Kofi Anan en tot voor kort mede-oprichter Nelson Mandela.
De gedachte achter The Elders is dat deze wereld zich beter laat besturen door oudere, wijzere mannen en vrouwen, die niets meer te bewijzen hebben, dan door dertigers en veertigers die het nog willen “maken”. Ik kan me hier helemaal in vinden.

Mijn ideale Nederland wordt bestuurd door, zeg maar, de Eerste Kamer (met uitzondering van Hans Wiegel, want die is emotioneel nooit de dertig gepasseerd).
Het publiek van College tours was overigens niet echt in The Elders geïnteresseerd. Branson kreeg vooral zeer oppervlakkige vragen op zijn bord; hoe hij in zulk een goede conditie bleef, bijvoorbeeld. Skieën en kitesurfen, was natuurlijk het antwoord. Stuk voor stuk wilden de jonge vragenstellers stage lopen bij Branson, het liefst als zijn personal assistant. Daarbij volledig voorbijgaand aan het feit dat Branson is geworden wie hij is, door nooit iemand anders’ assistant te zijn.

Nadat ik Branson had gezien besefte ik plots wat “het maken” betekent en waarom het mij (tot nu toe – laten we optimistisch blijven) niet is gelukt. “Het” is je leven. “Het maken” betekent letterlijk zélf je hele leven “maken”, vormgeven, naar je eigen wensen. Branson lijkt dat te zijn gelukt. Ik moet bekennen dat ik mijn leven voor een groot deel heb laten vormgeven door noodlot, toeval, angst, twijfel. Wissels die net verkeerd stonden. Maar dat ik niet over Bransons serotonine surplus beschik, hielp ook niet mee. Ogenschijnlijk is het mij niet gelukt om het te maken. Zekerheid daarover heb ik natuurlijk pas aan het eind van de rit. Ook een levenskunstenaar moet accepteren dat het mooiste kunstwerk niet wordt bedacht; het overkomt je.

Bovendien; wijsheid, zoals die van The Elders, ontstaat niet door wat jíj van het léven hebt gemaakt, maar door wat het leven van jóu heeft gemaakt.
Onlangs heb ik zelf nog wel een dochter gemaakt, en die is volmaakt. Tenminste, zolang ze nog niks heeft gemaakt of stukgemaakt. Zoals alle ouders hoop ik dat zij het helemaal gaat maken, hoewel ik inmiddels ook wel weet dat geluk de allerhoogste ambitie is.

En als mijn dochter het maakt – en ik heb mijn dochter gemaakt – dan heb ik het dus ook een beetje gemaakt.
 
 
 

Ook interessant om te lezen:

        »  De beste vriend van Sinterklaas
        »  Tadaaa!
        »  Marianne
        »  Eerste zinnen
        »  Recensie Welkom Thuis: “Heldere teksten zonder poëtische poeha”