Spelen in het land van Poetin

Gepubliceerd 8 augustus 2013 | Door Axel

Vladimir Putin
In dit artikel doet Stephen Fry een emotionele oproep aan de Britse regering en de Britse topsporters om de Winterspelen in Rusland in 2014 te boycotten.

Ik raad iedereen dringend aan het te lezen.

De vergelijking die Fry maakt met de spelen van ‘36 is geen “Godwin”, hij is ‘spot on’.
Rusland heeft recentelijk wetten aangenomen, die niet alleen minderheden discrimineren, maar ze bewust in levensgevaar brengen.
Ook Nederlandse sporters zouden hun afkeer moeten laten blijken; niet omdat het sporters zijn, maar omdat ze in eerste plaats, net als jij en ik, allemaal mensen zijn.
En kom niet met de wegwezer dat “sport en politiek los van elkaar moeten staan”!

In de eerste plaats staan ze dat stomweg in de praktijk niet. Sport en politiek zijn áltijd verweven geweest en sport is áltijd door dictators gebruikt om sterker in het zadel te blijven; júist omdat sport verbindt. Met succes. Zie Videla. Zie Hitler.

En in de tweede plaats is het banaal en kwaadaardig om mensenrechten onder het kopje “politiek” te laten vallen. Het gaat hier immers niet om de hypotheekrenteaftrek en ook niet over de koopzondag. Dit gaat over recht en onrecht en – vaak genoeg – leven en dood.

Als vroeger een westerse journalist in een vreemde dictatuur aan een voorbijganger vroeg hoe hij dacht over de executies en martelkamers in zijn land, antwoordde deze doorgaans besmuikt, “dat hij zich niet interesseert in politiek”. Wat moest hij anders?
Onze sporters komen niet weg met zo’n antwoord. Ze hebben meer vrijheden, maar ook meer verantwoordelijkheid. Onze sporters zijn een voorbeeld, vooral voor jonge mensen. Niet alleen een voorbeeld van spierkracht, maar ook van wilskracht.
We weten dat olympische sporters sterke lichamen hebben en genoeg wilskracht om daar een leven lang aan te bouwen; tot het moment suprême.

Nóg meer wilskracht is er voor nodig om na zulk een inspanning af te zien van de glorie, de sportieve voldoening en – zeker – het geld dat aan de horizon wacht, aan het eind van alle ontberingen. Olympische sporters die om al deze voordehandliggende redenen willen afreizen naar het land van Poetin, wil ik uitdagen zichzelf de volgende vragen te stellen:
Wat denk je dat “homoseksualiteit promoten” behelst?
En wat vind jij dat de straf daarvoor zou moeten zijn?

En denk niet dat het allemaal zo’n vaart niet zal lopen, want dat doet het in Rusland allang.
Voor de sporters die met pijn in het hart hun ticket annuleren maak ik een diepe buiging. Zij verdienen de titel “Olympisch”.